Ruiny Kościoła w Trzęsaczu

Ruiny Kościoła w Trzęsaczu.

Historia kościoła w Trzęsaczu.
Określenie daty budowy kościoła przysparza wielu trudności. Świątynia mogła zostać wzniesiona w roku 1250 lub 1270. Pierwsze wzmianki o Trzęsaczu jako bogatej wsi z kościołem parafialnym, sięgają roku 1331. Wówczas budynek położony był około 2 km od morza. Wraz z upływem czasu, morze pochłaniające coraz większe połacie lądu zbliżało się ku kościołowi gotyckiemu, który w 1750 r. znajdował się zaledwie 58 m od urwistego zbocza. W roku 1853 dystans wynosił zaledwie 12 metrów natomiast ponad 30 lat później w roku 1868 budowla znajdowała się zaledwie metr od morza. W obliczu nieuchronnego niszczenia budynku 2 sierpnia 1874 roku podjęto decyzję o zamknięciu kościoła. W 1901 roku runęła pierwsza ściana. Ostatnie osunięcie nastąpiło w roku 1994. Do czasów współczesnych zachował się fragment ściany południowej.
(tekst na podstawie informacji umieszczonej na tablicy koło ruin)

Architektura i wyposażenie kościoła w Trzęsaczu.
Zgodnie z panującymi w XIII w. zasadami architektonicznymi był to kościół murowany, jednonawowy z pięcioboczną absydą, wzniesiony na płytkich fundamentach z kamieni polnych. Wymiary wewnętrzne wynosiły: długość 23,2 m, szerokość nawy 8,55 m. Obrys murów zewnętrznych wynosił około 74 m. Oszczędność dekoracji jest świadectwem wpływu wzorów cysterskich. Dwukrotnie wznoszone w kościele wieże, najpierw drewniana a następnie murowana, zostały zniszczone przez żywioły natury.
z elementów wyposażenia do dziś zachowały się m.in. gotycki krucyfiks; gotycki tryptyk umieszczony w 1905 r. w kościele neogotyckim w Trzęsaczu; barokowy ołtarz protestancki oraz stalle znajdujące się obecnie w konkatedrze w Kamieniu Pomorskim. Pozostałe elementy wyposażenia są nam znane dzięki spisowi inwentaryzacyjnemu z początku naszego stulecia, sporządzonemu przez Hugo Lemckego.
(tekst na podstawie informacji umieszczonej na tablicy koło ruin)